In mijn tweets (@PssndOnderwijs) besteed ik aandacht aan het stemgebruik van de docent. Veel mensen zijn in stresssituaties geneigd om harder te gaan praten. Niet alleen volume maar ook de toonhoogte van de stem gaat dan omhoog. Iedereen herkent dat beeld wel: de boze docent voor de klas die het écht niet meer weet en uit onmacht alleen maar harder en hoger gaat schreeuwen. Het werkt als een rode lap op een stier: het veroorzaakt onrust, lawaai en een aantal leerlingen vindt het alleen maar leuk dat de docent “over de rooie gaat”. Escalatie.
Niet doen dus!
Het blijkt dat vrouwen eerder de neiging hebben om hoger en scheller te gaan praten in conflictsituaties. Een reactie op mijn tweet was “mannen in onderwijs een oplossing? #stem”.
Het is een feit dat er –met name in het basisonderwijs, maar in het voortgezet onderwijs begint die tendens ook te ontstaan- vooral vrouwen voor de groep staan. De mannen die in het basisonderwijs werken, zijn relatief vaak directeur en staan niet of beperkt voor de groep.
Er gaan verschillende geluiden rond over dit fenomeen. Een willekeurige greep:
Ondanks dat er allerlei bewijzen lijken te zijn, spreken onderzoeksresultaten elkaar tegen. We kunnen blijkbaar niet met zekerheid zeggen of de feminisering van het onderwijs schadelijk is voor de ontwikkeling van kinderen. Mijn eigen gezonde verstand zegt dat het voor ieder kind goed is om met verschillende rolmodellen geconfronteerd te worden. En zolang de mannen in het onderwijs nog steeds in de minderheid zijn, zullen wij vrouwen ervoor moeten zorgen dat onze stem laag klinkt. Ook bij stress. Succes dames!
We gebruiken cookies om te helpen deze site beter te maken. Lees ons cookie statement voor meer informatie.